Yagmur hala yagmaktaydi.Belgin hanim karisik düsüncelerle dolu yüz ifadesini takinip gecenin karanliginda hastaneden çikip ilerlemeye basladi.Sonra bi taksi çevirdi ve evinin yolunu tuttular.
.............
cem:Memoli!
memoli:efendim Cem?
cem:Bizde kalalimmi burda seninle yalniz kalma istersen?
Zeyno:Ben burda Memoli'yle kalacam Cem sen merak etme.
Memoli birden susmus Cem'in imali bakislarini izliyordur.
cem:Haa tamam o zaman baba biz hemen gidelim hatta:))
memoli:bencede bir an önce kaybol yoksa bi daha kimse seni göremiycek. :/
memoli:HA Cem bide unutmadan,Zeynep'ide söyle evine biraksinlar sabah erkenden buraya gelirsiniz.
Zeynep:memetali abi ben burda kalmak istiyorum
Memoli kolunu Zeynep'i sirtina koyup ve onunla yürümeye basladi bi yandandanda konusuyordur:
memoli:Bak Zeynep'cim baban seni bu sekilde mutsuz ve bitkin görmek istemezdi biliyorsun.simdi evine gitceksin ve bir güzel uyuycaksin tamammi?
Zeynep isteksizce kafasini salladi ve
Cem,Derya,BAsak ve Zeynep kapiya dogru ilerlemeye basladilar.CEm'in gözleri her zamanki gibi Derya'nin gözlerinden ayrilmiyordu.Bir yandanda Derya'nin meshur babasini düsünmeye basladi.
...........
Memoli birkaç saniye ayakta durduktan sonra günün yorgunlugunu hissederek bekleme koltuklarina yöneldi.Gözleri birden ileride doktorlarla konusmakta olan kirmizi elbiseli bir kiza takildi(ZEYNO) die geçirdi içinden ve kalbinin derinliklerinden gelen hüzünle ona bakmaya basladi.
Biraz sonra tanidik bir sesle irkildi.
zeyno:MEMOLi!
memoli:ZE ZE ZEYNO?
zeyno:Memoli nereye bakiyon öle sabahtan beri?
memoli:sey surdaki kizi sen sandimda.
zeyno:Ne güzel bakiyodun öyle MEmoli!
Zeyno Memoli'nin Memoli'de Zeyno'nun gözlerine bakiyordur.Birbirine kenetlenmis bir sekilde bir kaç saniye öylece durdular.
zeyno:MEmoli!
memoli:Efendim köylü kizi?
zeyno:Bosver bosver
Memoli:Zeynoo!...Söyliycekmisin?
memoli merakli bakislarini zeynoya dikmis öyle duruyordur.
zeyno:Belgin Abla dediydi ya!Zeynebe her zamankinden daha çok ihtiyacin var bugün diye,(memoli birden irkilmis YOO BEN SEY diycekken Zeyno'nun ellerini dudaklarinda ,kalbindeki tüm kuslarinda uçusmaya basladini hissetmisti))
Zeyno devam eder sözüne:sesi yumusacik olmustur, gözleri ise bakmaya kiyamiyordur memolinin saskin suratina...
Memoli ise tüm saskinligiyla onu dinlemeye devam eder
zeyno:Dogru'mu bu bana ihtiyacin varmi Memoli?
memoli artik bacagindaki aciyi unutmus ,sadece kalbindeki yaranin acisini hissetmeye baslamistir.
memoli:Ne var biliyomusun Zeyno?
zeyno:Ne var Memoli?
memoli:Belgin Abla çok hakli aslinda ; bazen hayat sana yine en acimasiz oyununu oynadiginda , yanindaki bir nefese,bir tebessüme,bir omuza okadar çok ihtiyaci oluyorki insanin.
zeyno:Belki diyom hayat sana oyununu oynarken bu oyunu gözlerin kapali deelde,bu oyunun içinde baskalari varmi die etrafina bakarak kazanmaya çalissan daha eyi olmazmi Memoli?HI?
memoli'nin gözleri dolmus Zeynep'in yüzüne bakiyordur.Birden Zeyno'nun ellerini avuçlarinin içinde hisseder.
!!SONRA BIR ÖKSÜRÜK SESI!!
-komserim pardon baskomser kemal bey gözlerini açti belki onu görmek istersiniz??
|
