Zeyno gideli henüz iki gün olmustur;Memoli'nin aklindan Zeyno'nun el sallayisi hiç çikmiyordur.Çok garip diyordur içinden Memoli "bana yine hersey seni hatrlatiyor"
-------
Memoli ve Cem sabah yine kaçakcilarin pesinde kosturmus tüm günü kovalamacayla geçirmislerdir.s çikisida Cem Memoli'yi yanliz birakmamak için onunla birlikte eve gelir.
Memoli son iki gündür yaptigi gibi yine Zeyno'yu düsünüyor;onun dediklerini aklindan bir türlü çikaramiyordur.
"Kal dersen kalirim biliyon demi Memoli?"
"Memoli?üsütürsün sunu giy üstüne!"
"Memoli?aksam gelecen demi?"
"Memoli!su içinde balk tutulan çaylarindanda içemedik"
Memoli Birden Zeyno'nun sesinden çok farkl "memoli" diyen bi sesle irkilir.Bu CEm'dir.
"Baba çayn koydum kaç seker istersin?"
"iki iki tane yeter Cem"
Memoli bir yandan bunlari düünürken bir yandanda u balo resimlerine bakiyordur.Birden gözlerinden bir damla yasin yanaklarindan süzüldügünü hisseder.Göz yasinin çerçevenin üstüne düsmesiyle CEm in gelmesi bir olur.Cem Memoli'yi uzaktan izlemeye baslar.Onun bu inadini hala anlamiyordur.
Az sonra Memoli Cem'i farkeder ve gözlerini silip çerceveyi masann üstüne birakir.
"Al baba çayin sogumasin"
"Saol CEm"
Cem memoli'nin yanina oturur.Bilerek onun yüzüne bakmiyordur,orda görücegi manzarayi tahmin ediyordur çünki.
"Daha ne kadar devam etceksin bu sekilde Memoli?"
"Ne?"
"Bak baba daha ne kadar önündeki perdenin arkasina gizleniceksin?Daha ne kadar o perdeyi sadece senin gördügünü bakalarinin seni oldugun gibi gördügünü anliycaksin?"
"Yok abicim Köylü Kizi Gitti bendebasimi dinliyorum iste fena m?"
MEmoli her zaman ki hazr cevaplarinin arasinda bulundurdugu bir cümleyi alarak söylemistir bunu.Ama dili baska kalbi baska birsey söylüyordur her zaman ki gibi.
CEm hafif bir gülümsemeyle masanin üstünde duran çerçeveye;memoli ve zeynonun resminin oldugu çerçeveye uzanr.Hala Memoli'nin gözyasi çerçevenin üstünde duruyordur.CEm bunu Memoli'ye gösterir.
"peki bu gözya?gözyasida mi yalan söylüyor?"
Memoli az önceki sakin görünmeye çalist tavrini yüzünden siler ve yerinden kalkar.
"Napabilirim ki CEm?onunda bir hayati bir kocas va-
"Ve birde nisanlisi var"
"Ne?"
"Bak CEm artik bana sadece eski günlerin arkasindan bakip eski bir dost gibi gülümsemekten baska hiçbirsey kalmiyor"
"Peki Memoli,bende artik gidiyim ama hep dedigim gibi sen sadece kendini kandiriyorsun bunu da bilmis ol"
Cem bardagini masanin üstüne birakir ve emin adimlarla kapiya dogru yürür.Az sonra bi ses ve cem gitmistir.
Memoli,yagan yagmurla , düsünceleriyle birlikte akip gider.Ve gözleri kapanmaya baslar.
Memoli sabah her zamankinden daha erken uyanir ve dogruca Belgin Hanimin evine çikar.
"günaydin Memoli,geç içeri bende kahvaltiyi hazirlayim"
"tamam belgin abla"
"Ah ahh Zeynep olmayinca ne kadar sessiz oluyor degilmi Memoli?"
"ne?sey ablacim benim çayimi biraz açip koyarmisin?"
Belgin Hanim gülümser ve BIR TELEFON SESI ZIRRR ZIRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR
Belgin hanim kosarak telefonu açar hattin öbür ucundaki ses Zeyno'nun sesidir.
"ABLA?"
"Zeynep?kizim nasilsin?"
"eyiyim abla sen nasilsin nasida özlemisim sesiniiii,bak anamda selam söylüyo sana"
"iyiyim Zeynepcim çok iyiyim,bizde tam Memoli'yle senden bahsediyorduk!"
"Memoli'ylemi?"
"Evet Memoli'yle,oda senin sesini duymak istiyordur Zeynep,dur onu veriyim"
Memoli birden oturdugu yerde kaskati olmusdur.Hattin öbür ucunda onu bekleyen sesi gerçekten özlemis oldunu farkeder ve çok geçmeden yerinden kalkip avizeyi eline alir.
"Zeyno?"
"MEMOLi?"
arada bi iki saniye kadar bi sessizlik olur.
sonra Zeyno : "nasilsin Memoli?"
"iyiyim köylü kizi, sen?"
"bende eyiyim sagol,seyy istersen kapatiyim senin bir sürü isin vardir simdi."
"yoo köylü kizi dur"
o sirada Belgin Hanim mutfaga geçmis gizlice Memoli'yi dinliyordur.
"Seni çok özledim Memoli!Burnumda tütüyonuz bi bilsen"
"Bizde , bende seni çok özledim köylü kizi"
"Essahtan mi?"
"evet evet köylü kizi"
az sonra zeyno ve memoli birbirlerine veda ederler.Memoli telefonu tekrar Belgin Hanima verir.Daha sonra da camin önüne geçip bulutlari seyretmeye baslar.Belgin Hanim Ve Zeyno dügünden bahsetmeye baslarlar."Erkan ve Zeyno nun dügününden"
Belgin Hanim dügün lafyla birlikte irkilir.Onunla beraber Memoli'de sok olmustur.
"Abla orda misin?"
"Burdayim Zeynep,tabii ya dügün ben onu unutmustum demek dügün olcak yakinda haa?Peki bu kadar çabuk mu?"
"Evet abla bu gelinligi giymezsem yeniden Zeyno olmazsam bu köyde duramam artik biliyon sende."
Memoli Sadece bulutlara bakiyordur.Ne bi tepki ne bi söz ; kelimeler bogazinda tikanip kalmistir.Sonra birdenbire gözleri kararir ve ayakkabisini giyip tek bir sey söylemeden evden çikip gider.
"Memoli nereye?"
"Noldu abla Memoli ye bisey mi oldu abla konussana?"
"Zeynep Memoli gitti hiç bisey demedi gitti!"
"Ne? ne dedin sen abla?"
az sonra belgin hanimda telefonu kapatir ve apar topar memoli'nin arkasindan asagi kosar.
"Memoli!nereye gidiyosun Memoli!"
Oysa Memoli bile bilmiyordur nereye,niçin gittigini.
Tek bildigi sey o konusmalari duymamak isteyisidir.
Memoli bilinçsizce gaza basiyordur.Nereye gittigini bile bilmedigi halde direksiyonu garip bir sekilde çeviriyordur.
Bayaa gittikten sonra gittigi yeri anlamtir;DiLEK AGACINA varmistr bile.
Olanlara bir türlü inanmak gelmiyordur içinden.Dügün,Erkan,Zeyno,Bavul,Gelinlik...
Memoli birden kendini hüzün gerdabinin içinden siyirarak agaca dogru yaklasmaya baslar."dilek agaci"na 3. gelisidir ve bu sefer yanlizdir.Zeyno'suzdur.
Umutsuzca yürümeye baslar ve anilari gözünün önünden film gibi geçer.
"Memoli,beni özleyecen demi?"
"Eee tabii sen bi köyüne dön sagsaglim,ben sana özlersem yazarim"
"Ben seni çok özleyecem"
"yolun sonuna geldik iste"
"belki bir gün bi yerde yine karsilasiriz"
"karsilasiriz de mi?"
Memoli agaca yaslanir ve yere çöker.Artik ne Zeyno vardir onu yerden kaldiricak ne de Gücü kalmistir onu yerden dogrultacak.
Sonra günlerin belkide yillarin verdigi aciyla ilk kez böylesine dolu dolu aglamaya baslar.Basina gelenler ne kadarda aci ne kadarda kötü seylerdir böyle.
En çokda dügün onu böylesine hirpalamisdir.
"Abicim ben napiyorum yaaa"
"benim ne isim var burda agacin altinda falan?"
"Hem ben agliyorum da"
"Memoli oglum sen iyice delirdin"
Sonra derin bi nefes alir ve yerinden kalkar.Yemyesil gözlerini agaca dogru diker ve son bir kez geriye bakarak arabasina dogru yürümeye baslar.
Memoli çok geçmeden kendini toplamisdir.Eve vardiginda Belgin Hanim'in pencerede bekledigini görür ve hizla yukari çikar.
"Memoli,çok merak ettim seni nereye gittin apar topar?"
"ablacim biraz hava aliyim diye sey ben.."
"tamam tamam biliyorum;Zeynep degilmi sorun?"
"yo-"
"Ne yapmasini bekliyordun?Halbuki onu kolundan tutsaydin,gitme yanimda kal deseydin kim bilir au an ne kadar mutlu olurdunuz ikinizde"
Memoli susmua Belgin Hanimi dinliyordur.Az sonrada merkeze geç kaldim bahanesiyle kendi dairesine iner.
Evden aceleyle çikip arabasina biner.Bir süre yol gittikten sonra ilerde bi karmaaa görür.Bi adam yolda minik bir oglan çocuguna çarpmistir.Memoli birden yerde öylece yatan çocugu ogluna benzeterek arabasindan frlar ve çocugu hastaneye götürmek için onu arka koltuklardan birine yatirir.
.............
Merkezde ise yine herkes Memoli'yi bekliyordur.
"Cemm!MEmoli nerde kaldi yine?"
"Uyuyakalmistir Basak'cim Memoli bu!"
"Yinede bi arasak komserim?"
"Deryacimm sen burdamydn bende hayal görüyorum sandim birden."
"Nee?" derya sessizce güler
"Numarasi neydi yaa görüyomusun unutmusum!"
basak:"Al bende var numarasi"
Cem Basak'in vermis oldugu kagida bir göz atar ve "dogru yaa"
"sef gelmeden çevirsen iyi olur cem"
"tamam tamam çaliyoo!"
"ALOOO?"
"memolii??baba nerdesin yaaa sabahtan beri seni bekliyoruz?"
"Cem! hastanedeyim;gelirken bi kaza olmuss yarali bi çocuk var onu hastaneye getirdim ve su anda çocugun durumu nasil onu ögrenmek için bekliyorum.Sefe söyleyin biraz geç kalicam"
"tamam baba peki."
.............
"Komserim hastamizi görmek istersiniz belki;ailesine de haber verdik onlarda gelmek üzereler."
"Peki geliyorum"
MEmoli yavas adimlarla odadan içeri girer.Yatakta öylece yatmakta olan çocugu görünce bir kez daha beyninden vurulmusa döner;bu Can'a çok benziyordur.Çocugun basucuna gelip egilir.
"Merhaba?"
Memoli birden anilara dalip gitmistir,sonra bu minigin sesiyle ayilir.
"Merhaba;iyimisin?"
"iyiyim :)"Çocuk Memoli'ye Memoli'de çocuga bakiyordur."Senin ismin ne?"
"koray"
O srada içeri Koray'n annesi bi simsek gibi dalar.
"Koray evladim,canim yavrum nasilda korktumm"
Hanfendi az sonra Memoli'yide farkeder "size nasil teekkür edicegimi bilmiyorum,oglumun hayatini kurtardiniz,eger sizinde bi oglunuz varsa umarim Allah'da onu size bagislar."
Memoli basini önüne eger"önemli degil"
"Yanlis bir sey mi söyledim?çok üzgünüm ben sadece tesekkür etmek istemistim"
Memoli gülümser ve kapidan çikip odadan uzaklasir.
"Beyefendi bir saniyee!!"
Koray'in annesi Memoli'nin arkasindan kosuyordur.Memoli durur ve kadina bakar.
"seyy ben diycektimki belki oglumla birlikte bizimle bi aksam yemegi yersiniz?"
"Size olan borcumu en azndan böyle ödememe izin verin lütfen"
Memoli aslinda gitmek istemiyordur fakat sonra hastane odasinda yatmakta olan küçük Koray'i görür.
"Koray bir kaç ay önce babasini kaybetti,uzun zamandir onun kimseye bu kadar güzel baktigini görmedim lütfen kabul edin"
"PEki"
Memoli duyduklarindan çok etkilenmistir.Sadece küçük Koray'a kani kaynadigi için bu yemek teklifini kabul etmisdir.Az sonra kadin ona adresi verir ve ertesi aksama onu beklediklerini söyler.
Memoli son bi kez küçük Koray'a el sallar ve yoluna devam eder.
...............
Merkeze geldiginde Cem ve Baak onu bekliyordur.
"Noldu baba??çocuk iyi mi?"
Uzun zamandir Memoli'nin gözlerinde 4-5 senedir görmedikleri bi mutlulugu görmüslerdir.
"iyi cem hemde çok iyi.Biliyormusun Can'a ne kadar benziyor,onun hayatini kurtardigim için annesiyle beniii yemegee davet ettiler"
------------------------------------------------- |
